IN MEMORIAM

Mijn moeder is in 2006 de Schwarzwälder Fuchs Stoeterij Nederland begonnen. Op een dag liep zij tegen een foto van een Schwarzwälder aan, die ze in Bit Magazine zag staan. Mijn moeder was op slag verliefd! Ze begon zich in te lezen in het ras en kwam erachter dat dit het type paard is waar ze altijd naar had gezocht: een koel en stabiel paard met een geweldige uitstraling. Ze ging op zoek naar een Schwarzwälder Fuchs, maar dit bleek nog een hele uitdaging te zijn. Schwarzwälders waren in die tijd nog veel zeldzamer dan nu, en alleen te koop in Duitsland. Gelukkig was mijn moeder zeer volhardend en kocht zij in 2006 haar eerste twee merries, waarvan Rita nog steeds op de stoeterij is.

In de loop van de tijd deed mijn moeder steeds meer contacten op en zo groeide haar kudde met Schwarzwälders zeer snel, tot op een hoogtepunt van twintig paarden. Het was tevens zeer bijzonder dat ze van Haupt- und Landgestüt Marbach twee goedgekeurde dekhengsten kon kopen. Een van deze twee hengsten is elitehengst Modus, welke tevens ook nog steeds op de stoeterij te vinden is.
 
Het meest genoot mijn moeder van het fokken, en dan vooral van het kiezen van de beste bloedlijnen voor de nakomelingen. Elke keer wanneer er een veulen geboren werd was ze vol trots en emotie. Altijd sprak ze de woorden:

"Welkom op deze wereld kleine man/vrouw!"

De passie en liefde straalde er echt vanaf. Tevens was haar oogappeltje Modim haar trots, ze kon dan ook uren met hem knuffelen. Ze was ook super trots toen een van haar hengstveulens, Ratin, goedgekeurd werd als dekhengst.

 Steeds meer mensen vroegen wat voor geweldige paarden mijn moeder had, ze legde dan altijd het volgende uit;

"De meeste paarden worden steeds heter gefokt, waardoor er voor de onzekere of recreatieve ruiters steeds minder geschikte paarden te vinden zijn."

Zo werd steeds vaker aan mijn moeder gevraagd of ze paarden kon zoeken in Duitsland, en zo is ze de verkoop van Schwarzwälders in gerold.

Mijn moeder was een vrouw met een enorm hart voor mensen en dieren. Alles wat hulp nodig had was welkom, en zo zal ze altijd herinnerd worden. Als er iemand zich 100% in heeft gezet voor haar passie, dan is het mijn moeder wel. Ze gaf echt haar alles voor haar paarden en het ras waar ze zoveel van hield. Meer dan de paarden om haar heen had zij niet nodig.

Ik was dan ook zeer trots toen ik na haar overlijden verschillende berichten vanuit Duitsland kreeg, waaronder ook vanuit de stamboekhouders. Zij vertelden mij ook verhalen over dat mijn moeder een van de eerste contactpersonen was uit Nederland. Hiernaast heeft mijn moeder samen met een vriendin, in de beginfase van haar bedrijf, de Schwarzwälder Fuchs Vereniging opgericht.

Ze heeft ook meer dan 100 paarden geïmporteerd uit Duitsland en verkocht in Nederland, wat aangeeft hoeveel ze voor het ras heeft betekend in Nederland.
 
Ze wordt nog steeds elke dag gemist...